Blog: wat kost de liefde?

En wat kost de liefde?

Lang geleden kreeg ik een vriendje…..

Dat vriendje was meester op een lagere school in een leuk dorp. Dat vriendje werd serieuze verkering en ik bleef regelmatig slapen. Daar keek het dorp van op. Wat doet dat meisje uit de stad bij onze meester? Nog weer later ging dat meisje uit de stad ergens werken. En wat deed ze wel voor werk? Ze kwam bij nacht en ontij thuis. Soms ’s avonds laat maar ook wel ’s morgens vroeg. Het dorp vond het raar en begreep er niets van. Dat was toch niet zoals het hoorde? En ach aangezien we toch van plan waren bij elkaar te blijven, besloten we maar direct te trouwen. Bovendien had ik nog een oma van in de 80 die altijd riep: ik wil zo graag mijn kleindochter zien trouwen. Dat leek oma het mooiste wat haar nog kon overkomen. En zo hadden we niet twee maar drie vliegen in één klap. Wij blij, oma blij en het hele dorp blij. Niet alleen de bruid was het stralend middelpunt die dag; maar ook de oma van de bruid straalde en genoot. Dat oma daarna nog vele jaren vrolijk heeft door geleefd was alleen maar mooi. Ze kon er immers altijd weer over vertellen.

En ik dacht toen: nou is het klaar. Ik hoor er ook bij in het dorp. Ik leerde nog een beetje Gronings en het meisje uit de stad werd een getrouwd meisje in het dorp. Maar nee ik was er nog niet. Je naam gaat dan toch ook veranderen? ; vroeg het dorp. Nou trouwen was één ding, maar naam veranderen? Ik had toch een mooie naam? Weer begreep het dorp er niets van. Belden ze naar de meester en nam dat meisje uit de stad telefoon aan. En ze had niet de naam van de meester. Elke keer weer vragen, spreek ik nait met meester zien vrouw? Ja hoor daar spreekt u mee. Na een jaar dacht ik, nu is het genoeg. Elke keer weer uitleggen, waarom snappen mensen dat niet? En ach what’s in a name? Ik ging zijn naam aan mijn naam toevoegen. Iets later kreeg man een andere baan en gingen we verhuizen. Het werd een iets groter dorp. En de naam, ach dat wende. Ik maakte me daar niet zo druk meer om.

Veel belangrijker dan een naam vond ik mijn eigen inkomen en opleiding. Daar was vroeger thuis flink op gehamerd. Zorg dat je voor je zelf kunt zorgen. Zorg voor een eigen inkomen. Dat was wat mijn ouders belangrijk vonden. Over een Naams verandering werd nooit gesproken. Ook oma vond een naam niet interessant. Wel wat je deed en of je leuk werk had en je eigen geld verdiende. Heeft de liefde mij mijn naam gekost? Welnee ik gebruik gewoon een dubbele naam. Mijn eigen en die van hem. Ik ben nog steeds de vrouw van en hij is nog steeds de man van. Er is iets wat ik veel belangrijker vond en vind dan een naam: mijn eigen geld. Op dat punt doek geen enkele concessie, hoe vaak het dorp daar ook naar vraagt. Of wat het dorp daar ook van vindt.

Sita Mik-Boeren

Vice voorzitter ViP ( vrouwen in de PvdA)