Nederlandse armen vooral bijstandsmoeders?

“Iedereen moet kunnen eten, gas en licht hebben en stromend water. En er moet financiële ruimte zijn voor minimale pleziertjes. Een bloemetje hoort erbij” aldus Marga Klompé bij de invoering van de Algemene Bijstandswet in 1965. Het is pijnlijk om te moeten constateren dat bijna 50 jaar later Voedselbanken de vraag niet aan kunnen en meer en meer mensen in Nederland zich geconfronteerd zien met armoede.

Armoede, waar hebben we het eigenlijk over? Volgens de definitie van de Europese Unie is armoede een situatie waarin sprake is van onvoldoende materiele, culturele en sociale middelen, waardoor mensen uitgesloten zijn van een levensstandaard die in de samenleving waarin men woont als minimaal wordt gezien.

Deze definitie zie ik dagelijks vertaald binnen mijn dagelijkse werkzaamheden als verantwoordelijke voor een re-integratie- en schuldhulpverleningsbureau. Namelijk door de vrouwen die ik spreek die hun kinderen niet een warme maaltijd kunnen bieden of iets basaals als een paar winterschoenen. Zij zitten ’s avonds met hun kinderen aan de koude knakworstjes. Ik had graag deze voorgaande zin afgerond met ” aan tafel”  maar in veel gevallen hebben ze niet meer in huis dan een bank en tv met voor de ramen bij elkaar geraapte lappen. Deze vrouwen houden hun jarige kinderen thuis van school met smoesjes omdat ze simpelweg niet weten waar ze het geld vandaan moeten halen voor een traktatie. Denk bijvoorbeeld eens aan de feestdagen. Deze vrouwen kunnen het minimale pleziertje waar Klompe over sprak, ook met deze bijzondere dagen niet bieden aan hun kinderen in de vorm van een cadeautje. Dit met de wetenschap dat de klasgenootjes enthousiast op school komen na sinterklaasavond en hun kind een leeg schoentje had.  Hoe armoede kinderen raakt, kunt u nalezen in het rapport “Kinderen in armoede” van de Kinderombudsman van 2013.

Mensen met schulden raken veelal steeds dieper in de problemen. Denk bijvoorbeeld aan het verliezen van een baan omdat er geen geld meer is voor de reiskosten om op het werk te komen. Hierop volgt vaak een drankprobleem en ook huiselijk geweld vanuit schulden is niet ondenkbaar.

Door schaamte voor schulden durven mensen niet over dit probleem te praten en wordt er te laat professionele hulp gezocht. Dit is opmerkelijk aangezien deze mensen in de meeste gevallen door pech (economische recessie e.d.) of door een onbetrouwbare partner in de schulden zijn gekomen en niet met geld hebben gesmeten waardoor ze in de schulden zijn gekomen.

Als u denkt dat het hier alleen om bijstandsmoeders gaat die diep in de schulden gaat, hebt u het mis. Ook mensen die vreselijk hard werken om de eindjes aan elkaar te knopen zijn door de economische crisis, door faillissementen of ontslag in de problemen gekomen. Twee jaar geleden zei premier Rutte tijdens het debat over de bezuinigingen dat armoede een vertekening van de feiten is. “We hebben het over mensen met een laag inkomen, de indruk wordt gewekt dat er ontwikkelingshulp naartoe moet”. Ik nodig onze premier graag uit om een dag met mij op stap te gaan en zelf te ervaren wat armoede echt is.

Vanuit de VIP wil ik voor deze groep een vuist maken, armoede anno 2013 in een beschaafd en welvarend land als Nederland dat kan niet en daar kunnen we samen voor strijden, doet u mee?

Mocht u vragen en/of opmerkingen hebben nav dit artikel, kunt u mij contacten.