“Ik gun iedereen een abortus zoals de mijne”

W. (60 jaar – naam bekend bij de redactie): “Ik werd ondanks mijn spiraaltje zwanger tijdens mijn tweede studiejaar, toen ik 21 jaar was. Ik was ieder ochtend misselijk maar had altijd al een onregelmatige cyclus, dus ik zocht er verder niets achter. Op een gegeven moment kreeg ik geen hap meer door mijn keel en zei mijn moeder ‘ga even langs de huisarts, misschien heb je wel suikerziekte’.

Ik bleek zo’n 12 weken zwanger te zijn en de gynaecoloog zei dat de kans groot was dat de zwangerschap op een later moment voortijdig beëindigd zou worden, doordat het spiraaltje er immers nog in zat. We hebben toen een afspraak gemaakt voor een zuig-curettage voor later die week, waarbij er overigens geen ene keer het woord ‘bedenktijd’ is gevallen. Het is dat mijn moeder op een gegeven moment zei ‘W., het lijkt nu allemaal wel heel luchtig, maar sta even bewust stil bij deze beslissing’. Drie dagen later is het vruchtje toen weggezogen.

Het ging allemaal heel soepel en zonder veel emotie, totdat ik de volgende dag enorme, verschrikkelijke buikpijn kreeg en heel veel bloed verloor. Het spiraaltje is er toen uitgehaald en ik ben daarna aan de pil gegaan. Mijn situatie is destijds aangemerkt als medische noodzaak, waardoor iedereen als vanzelfsprekend meeging in mijn wens om de zwangerschap te beëindigen. Maar toen ik las over de recente ontwikkeling in de Verenigde Staten, vroeg ik me wel af: ‘Wat als de verwachte ‘natuurlijke afstoting’ niet zou zijn aangemerkt als ‘medische noodzaak’? Wat had ik dan gedaan? En hoe had mijn leven er dan eventueel anders uitgezien?

Mijn leven is na de abortus gewoon verder gegaan; ik voelde me ook niet schuldig bijvoorbeeld, omdat ik immers wel een spiraaltje had laten zetten. Ik heb vertrouwen dat het in Nederland niet zo snel tot een verbod op abortus gaat komen, omdat de religieuze/conservatieve krachten hier een stuk minder wijdverbreid zijn… Maar ik ben dankbaar voor hoe het toen bij mij is gegaan. Ik gun elke vrouw een abortus zoals de mijne: veilig en op basis van mijn eigen beslissing. Mijn lijf, mijn beslissing.”